Πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια διαβάζουμε άρθρα για την επιστροφή του βινυλίου και για τις νεότερες γενιές που ανακαλύπτουν ξανά τους δίσκους και υποστηρίζουν το format μαζί πάντα με τους παλιούς “αδιόρθωτους” λάτρεις του που δεν το εγκατέλειψαν ποτέ. Ένα ακόμα στοιχείο που έγινε γνωστό ανάμεσα σε όλα τα άλλα είναι πως ο αριθμός εκείνων που αγοράζουν κασέτες σήμερα, είναι ίδιος με εκείνος του 1987! Αυτό το μάθαμε βλέποντας το Blank Tape: Electronic Cassette Culture, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον short film που μιλάει για το πόσο έχει συνδεθεί η κασέτα με την ηλεκτρονική μουσική και ιδιαίτερα την πειραματική της πλευρά, με τις μικρές ανεξάρτητες εταιρείες και τους μουσικούς τους να συνεχίζουν να υποστηρίζουν το μέσο, αφού το βρίσκουν πιο οικονομικό και πιο “άμεσο” για να κυκλοφορήσουν τις δουλειές τους.
Με την DIY κουλτούρα του παρελθόντος να πλανάται ξανά στον αέρα, τότε που οι κυκλοφορίες ετοιμάζονταν στο χέρι και τα εξώφυλλα της κάθε κασέτας έβγαιναν σε φωτοτυπίες, στο φιλμ ακούμε διάφορους μουσικούς (και όχι μόνο) που μιλάνε όχι τόσο για το “tape revival”, αλλά για τους λόγους που η κασέτα παραμένει τόσο ελκυστική και έχει σχεδόν ταυτιστεί με την πειραματική electronica. Εκπρόσωποι του underground της ηλεκτρονικής μουσικής, βλέπε labels όπως Sacred Tapes, Tesla Tapes, Αstro:Dynamics και πολλοί άλλοι μιλάνε για την ιδιαίτερη μαγεία της κασέτας, σε μία παραγωτή του Vinyl Factory, ένας από τους πιο πιστούς οργανισμούς διάδοσης και διατήρησης του βινυλίου που περιλαμβάνει δισκογραφική εταιρεία, online περιοδικό ενώ “κόβει” και δισκάκια! Όλα αυτά είναι από εντυπωσιακά νοσταλγικά μέχρι ουσιαστικά αισιόδοξα και μένει να δούμε εάν όντως (θα) μιλάμε για ένα comeback του αναλογικού ήχου.
